Shkolla me ritme te ndryshme

Historitë e ndara nga mësuesit, fëmijët dhe prindërit nuk janë të rralla. Fëmijët që nuk

mund të marrin dot pjesë në eskursionet e shkollës sepse prindërit e tyre nuk mund

të paguajnë per to, fëmijë që nuk kanë para apo diçka të vogël për të ngrënë gjatë

ditës kur janë në shkollë. Në raste ekstreme por jo të rralla, fëmijët që iu bien të fiktët

nga uria në shkollë.

Në mungesë të përgjegjshmërisë politike dhe veprimit nga shteti, prindërit dhe stafi

mësimor më së shpeshti bashkohen në përpjekjet e tyre për të adresuar dhe

përmirësuar situatën në njësitë e tyre shkollore. Ata krijojnë fonde, formale ose

joformale, për të mbështetur fëmijët, familjet e të cilëve po përjetojnë probleme

financiare. Shumica e këtyre fondeve ndihmojnë nxënësit e shkollave në nevojë, në

mënyrë anonime.

Po përse fëmijët duhet të mbështeten në iniciativat e të rriturve? Pse shteti nuk ka

ndërmarrë masa për të mbrojtur nxënësit?

Pabarazia arsimore është një aspekt, një dimension i pjesshëm i patogjenezës më të

madhe të pabarazisë ekzistuese sociale. Në thelb, pabarazia arsimore bazohet në

pabarazinë sociale. Kur sistemet arsimore funksionojnë mbi bazën e pabarazisë

sociale ekzistuese, ato e riprodhojnë dhe e përforcojnë atë, duke krijuar kështu një

rreth vicioz.

Fëmijët hyjnë në mjedisin shkollor të ngarkuar me atë që Bourdieu e quan kapitali

arsimor i familjes së tyre. Aty ku kapitali arsimor i referohet diferencimit që ekziston

midis familjeve të klasave të ndryshme sociale ekonomike, për shembull, familjet e

klasës së ‘lartë' kanë shumë më tepër gjasa t'u 'trashëgojnë' fëmijëve të tyre privilegje arsimore, të tilla si aksesi i lehtë ne letërsi, art dhe, mbi të gjitha, akses më

të lehtë në universitet.

Në të vërtetë, UNESCO thekson se si e drejtë për fuqizim, arsimi është mjeti kryesor

përmes të cilit njerëzit e margjinalizuar ekonomikisht dhe socialisht mund të dalin nga

varfëria dhe të fitojnë mjetet për të marrë pjesë plotësisht në komunitetet e tyre.

E drejta për arsim është e rrënjosur thellë në pabarazitë sociale, duke kërkuar që

kërkesat shtetërore, politike dhe ekonomike të jenë të pranishme për të gjithë fëmijët.

Por këto kërkesa, duke gjykuar nga rezultati dhe faktet siç u përmend më lart, nuk

janë një prioritet i politikës ekonomike në përpjesëtim me nevojat që ekzistojnë.

Por cilat janë masat që mund të përfshihen në mënyrë direkte nëpër shkolla?

Edhe pse një ndryshim rrënjësor në strukturën e shkollës për të luftuar pabarazitë

socio-ekonomike në mjedisin shkollor është një proces i vështirë, i dhimbshëm dhe

afatgjatë, ka disa masa më të lehta për t'u zbatuar që mund të përfshihen në shkolla.

Disa nga këto masa janë:

• Krijimi i një buxheti të veçantë për të mbështetur financiarisht ekskursionet arsimore.

• Krijimi i një partneriteti me mensat e shkollave për të ofruar një ushqim të lehtë të vogël dhe të shëndetshëm falas për të gjithë nxënësit në shkollë.

• Përmirësimi dhe mbështetja e mëtejshme e programit gjithëditor të shkollës.

Mbështetje e mëtejshme, si p.sh. programet e mbështetjes psikologjike nëpërmjet

Psikologëve Edukativë të shkollave.