Vandalizmi në shkolla është një problem kronik dhe i vazhdueshëm, që më së shpeshti
haset gjatë viteve të adoleshencës. Mund të shfaqet në forma të ndryshme, nga
mbishkrimet në mure deri te shkatërrimi i pronës si kompjuterët, duke lënë një ndikim
potencialisht kronik në institucionet arsimore dhe komunitetet që i rrethojnë.
Megjithatë, përtej dëmeve materiale, çështja e vandalizmit shkon më thellë dhe
kërkon vëmendje dhe veprim nga shoqëria, veçanërisht nga komuniteti i shkollës.
Nuk ka të bëjë vetëm me rregullimin e dritareve të thyera ose lyerjen e mureve ose
blerjen e kompjuterëve të rinj - ka të bëjë me trajtimin e shkaqeve rrënjësore dhe
nxitjen e ndjenjës së përgjegjësisë tek adoleshentët.
Për të filluar, është e rëndësishme të kuptojmë se nga ka të ngjarë të rrjedhin sjellje te
tilla ofenduese si vandalizmi. 3 burimet kryesore nga vjen vandalizmi janë të njëjta
me burimet e delikuencës së përgjithshme adoleshente dhe ato janë, familja dhe çdo
problem me të cilin përballen, problemet sociale që përbëjnë shoqërinë dhe ndikimi i
bashkëmoshatarëve. Është gjithashtu e rëndësishme të përmendet se në shumicën e
rasteve një adoleshent nuk fillon papritur vandalizmin në adoleshencë, delikuenca
zakonisht ka shenja që në moshën parashkollore dhe fillore, çdo herë me manifestime
të ndryshme . Kjo nënvizon rëndësinë e parandalimit dhe qasjes ndaj problemeve para
se të zhvillohen në forma më serioze të sjelljes delikuente , si vandalizmi.
Shpesh, megjithatë, trajtimi i incidenteve të vandalizmit në shkolla trajtohet duke
marrë masa për të penguar shkelësit si përdorimi i ndriçimit të mirë në oborret e
shkollave, përdorimi i kamerave dhe mbikëqyrja e mjediseve të shkollës. Edhe pse
shumë herë masa të tilla mund të duken të suksesshme, ato në fakt nuk trajtojnë
'sëmundjen' por 'simptomën'.
Për të trajtuar fenomenin e vandalizmit në komunitetin e shkollës, gjëja më e
rëndësishme, si në pothuajse të gjitha fenomenet e delikuencës adoleshente, është
parandalimi.
Programet edukative që synojnë rritjen e ndërgjegjësimit për pasojat e vandalizmit
dhe promovimin e respektit për hapësirat publike mund të jenë efektive. Përveç kësaj,
krijimi i një ndjenje përgjegjësie dhe pronësie nga nxënësit ndaj mjedisit të tyre
shkollor luan një rol qendror në luftimin e vandalizmit tek adoleshentët. Kur
adoleshentët ndjejnë një lidhje personale me shkollën e tyre, ata kanë më pak gjasa të
përfshihen në sjellje që mund ta dëmtojnë atë. Inkurajimi i nxënësve që të krenohen
me shkollën e tyre nëpërmjet nismave të tilla si projektet e pastrimit të komunitetit
dhe piktura murale jo vetëm që i zbukuron shkollat, por gjithashtu rrit ndjenjën e
përkatësisë dhe përgjegjësisë së adoleshentëve. Së fundmi, roli i shtetit është
gjithashtu i rëndësishëm, me hartimin dhe zbatimin e programeve parandaluese që
synojnë përfshirjen e adoleshentëve në aktivitete jashtëshkollore (p.sh. art, sport,
edukim mjedisor) që nxisin interesin dhe zhvillojnë kreativitetin e tyre.
Vandalizmi ne adoleshenc është një çështje komplekse me pasoja të mëdha, por nuk
është e patejkalueshme. Duke adresuar shkaqet kryesore dhe duke nxitur ndjenjën e
përgjegjësisë dhe përkatësisë tek adoleshentët, ne mund të krijojmë mjedise shkollore
më të sigurta dhe më të mira ku mbizotëron respekti dhe bashkëpunimi.
Comments