Δεν είναι σπάνιο, γυρνώντας από κάποια εκδρομή ή από το προαύλιο ή από κάποια άλλη δραστηριότητα να ανακαλύπτουν μαθητές ότι τους λείπει το χαρτζιλίκι τους από την τσάντα τους. Είναι μάλιστα τόσο συχνό φαινόμενο που σχεδόν 39% των μαθητών, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του προγράμματος Future Integrity Leaders που χρηματοδοτείται από το Erasmus+, έχουν βιώσει ή έχουν γίνει μάρτυρες περιστατικών μικροκλοπών.
Συχνά η αντιμετώπιση των δασκάλων και των γονιών είναι να απορρίπτουν, να αδιαφορούν και να αγνοούν τέτοια περιστατικά θεωρώντας τα ασήμαντα. Όσον αφορά όμως τους μαθητές που έπεσαν «θύματα» , πέρα από την απτή απώλεια αγαθών, οι μικροκλοπές μπορούν να ασκήσουν βαθιά επίδραση στη συναισθηματική, ακαδημαϊκή και κοινωνική ζωή τους. Η παραβίαση του προσωπικού χώρου και τα επακόλουθα συναισθήματα ανασφάλειας και μπορούν να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον όπου η μάθηση καθίσταται δευτερεύουσα σε σχέση με τις ανησυχίες για την ασφάλεια.
Από την άλλη τα παιδιά που προχωρούν σε πράξεις μικροκλοπών αντιμετωπίζουν προβλήματα στην ακαδημαϊκή τους πορεία, μπορεί να απομονωθούν από τον περίγυρο ακόμα και να έχουν προβλήματα με τον νόμο από μικρή ηλικία.
Οι γονείς και το εκπαιδευτικό προσωπικό είναι αναγκαίο να δείξουν κατανόηση και ευαισθησία στην αντιμετώπιση των παιδιών και εφήβων που εμπλέκονται σε τέτοιες πράξεις. Η κατανόηση των πιθανών λόγων που οδηγούν σε τέτοιου είδους παραβατικές συμπεριφορές μπορεί να διευκολύνει την αντιμετώπιση του θέματος και να βοηθήσει στην ανάπτυξη αποτελεσματικών στρατηγικών επίλυσης. Οι πιο συχνοί λόγοι που τα παιδιά προχωρούν σε πράξεις μικροκλοπών είναι ο επηρεασμός από παρέες, τα οικογενειακά προβλήματα, η ζήλια για τα αντικείμενα ή τα χρήματα που μπορεί να έχουν οι συμμαθητές τους και η χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Τι μπορούν όμως να κάνουν οι γονείς για να εμποδίσουν ή να αντιμετωπίσουν τέτοιες συμπεριφορές και να τις διαχειριστούν;
Αρχικά είναι σημαντικό να προσεγγίσουν το παιδί- έφηβο με προσοχή, υπερβολικές αντιδράσεις και η μη σταθερή αντιμετώπιση του θέματος μπορεί να φέρει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Είναι σημαντικό να δημιουργήσουμε δίαυλους επικοινωνίας με το παιδί, έτσι ώστε να μπορούμε να συζητήσουμε τα αίτια της συμπεριφοράς και να εξηγήσουμε την αναγκαιότητα της ανάληψης ευθυνών αλλά και την ανάγκη να υπάρχει κάποιου είδους “τίμημα” για την πράξη του. Ένα τέτοιο τίμημα είναι η επιστροφή των χρημάτων ή αντικειμένων που κλάπηκαν και η στέρηση κάποιων προνομίων που απολαμβάνει το παιδί-έφηβος, όπως για παράδειγμα η χρήση βιντεοπαιχνιδιών.
Επίσης ιδιαίτερα σημαντικό είναι οι γονείς να γνωρίζουν τις παρέες που έχουν τα παιδιά- έφηβοι και να προωθήσουν τις καλύτερες επιλογές φίλων, χωρίς όμως να γίνονται επιβλητικοί ή επικριτικοί, καθώς αυτό μπορεί να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα.
Τέλος η συνεργασία μεταξύ γονιών και δασκάλων είναι καίρια σε περιστατικά μικροκλοπών. Είναι σημαντικό να υπάρχει “ανοιχτή” επικοινωνία μεταξύ τους για να συμμαχήσουν με σκοπό να αποτρέψουν ή να διαχειριστούν με αποτελεσματικότητα τέτοια περιστατικά.
Εν κατακλείδι τα περιστατικά μικροκλοπών στα σχολεία αποτελούν ένα κοινό πρόβλημα που επηρεάζει τη ζωή πολλών μαθητών. Η αντιμετώπιση των μικροκλοπών απαιτεί ευαισθησία, υπομονή και σταθερότητα από τους γονείς και το εκπαιδευτικό προσωπικό. Τέλος είναι σημαντικό να κατανοήσουν οι ενήλικες τους λόγους που οδηγούν τα παιδιά-εφήβους σε τέτοιες πράξεις, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα στη ρίζα τους.
Comments